2761607
Τελικά, ποιος είναι ο στόχος της θεραπείας;
Στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή μας φέρνουν πολλά και διαφορετικά αιτήματα. Άγχος, θλίψη, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, δυσκολίες στην οικογένεια, αδυναμία διαχείρισης κάποιου προβλήματος, θέματα σχετικά με το παιδί.. Πίσω από αυτά βρίσκεται συχνά ένα διαφορετικό αίτημα.
Η ανάγκη της αποδοχής όλων των αποξενωμένων μερών του εαυτού μου και της αυθυπαρξίας. Υπάρχουν πράγματα που γνωρίζω για ‘μένα. Παραδείγματος χάρη, είμαι καλός συνομιλητής. Υπάρχουν όμως και κάποια κρυφά, αφώτιστα μέρη. Γιατί ρωτάω συνεχώς τους άλλους για την εμφάνιση μου; Κάθε άνθρωπος δύναται να αναγνωρίζει το πως «φαίνεται» και να έχει μια προσωπική γνώμη γι’ αυτό. Όταν ζητώ τη γνώμη των άλλων και βασίζομαι σ’ αυτή συνήθως δεν εμπιστεύομαι ή ακόμα, ακυρώνω τη δική μου κρίση.
Μένοντας λίγο ακόμα στο παράδειγμα της εμφάνισης.. Αν φτάσω στο σημείο να αναγνωρίζω πως «είμαι» και να με «αξιολογώ» τότε είμαι αυθύπαρκτος. Η γνώμη των άλλων προσθέτει σε αυτό που εγώ γνωρίζω. Δεν αντικαθιστά όμως τη γνώμη μου. Ξέρω πως είμαι όμορφος και ξέρω ότι έχω μεγάλη μύτη. Αν λοιπόν, εσύ μου πεις ότι είμαι άσχημος δε θα διαλυθώ. Ακούω τη γνώμη σου, ωστόσο εγώ ξέρω καλύτερα για ‘μένα.
Ο στόχος της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας είναι η πλήρης αξιοποίηση του δυναμικού του ατόμου. Ξέρω ποιος είμαι και μπορώ να αντιμετωπίσω ό,τι δυσκολία προκύψει. Όταν νιώσω άγχος μπορώ να ηρεμήσω κάνοντας γυμναστική, επιτρέπω να είμαι θλιμμένος και να μένω σ’ αυτό όσο χρειαστεί, αναγνωρίζω τη δυσκολία μου να αντιμετωπίσω τα εφηβικά ξεσπάσματα της κόρης μου και ζητάω βοήθεια. Είμαι αυτός που πραγματικά είμαι και δεν υποδύομαι ρόλους.
Σοφία Θεοδωρίδη
Παιδοψυχολόγος MSc
2751126